ေနတာခ်ီ ဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို.စ္ ေပ်ာက္ဆုံးမႈရွာေဖြျခင္း။

ေနတာခ်ီ ဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို.စ္ ေပ်ာက္ဆုံးမႈရွာေဖြျခင္း။

(အိႏ္ၵိယႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးေန႔ ဂုဏ္ျပဳေဆာင္းပါး)

လန္ေထာင္စပ္စုေလး

စာေရးသူ၏ဖခင္ျဖစ္သူ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတ႐ုပ္လူမ်ိဳး၊ ေစာ္ဘြားစပ္စု ေခၚ လန္ေထာင္ ဦးစပ္စု (၁၉၀၁-၁၉၆၆) သည္ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ အတၳဳပၸတ္ၱိစာအုပ္(၃)အုပ္ကိုျမန္မာဘာသာျဖင့္ေရးသား ထုက္ေ၀ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ ၎စာအုပ္မ်ားအနက္ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ထုတ္ “ဦးစပ္စု၏(၇၅)ႏွစ္အၾကား (၄၉)ႏွစ္အျမင္ ဗမာျပည္” စာအုပ္လည္း အပါအ၀င္ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ၎စာအုပ္ကို အေဖဦးစပ္စု သည္ ကမၻာ့ျငိမ္းခ်မ္းေရး၊ အာရွတိုက္ျငိမ္းခ်မ္းေရး၊ တရုတ္ျမန္မာအိႏိ္ၵယခ်စ္ၾကည္ေရး ရည္မွန္းခ်က္မ်ားျဖင့္ ေရးသားထုတ္ေ၀ခဲ့ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ တရုတ္ႏွင့္အိႏိ္ၵယပဋိပကၡ ျဖစ္ပြား ခ်ိန္(၁၉၆၃)ခုႏွစ္တြင္ အျမန္ဆုံးျငိမ္းေစလိုေသာဆႏၵျဖင့္ ဤစာအုပ္ကိုေရးသားထုတ္ေ၀ခဲ့ပါသည္။

ဤစာအုပ္ပါေဆာင္းပါး(၂၄)ပုဒ္အနက္၊ (၇)ပုဒ္မွာ အိႏိ္ၵယႏုိငံ၏အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး တဦးျဖစ္ေသာ ေနတာခ်ီဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို.စ္ႏွင့္ တိုက္ရိုက္ပတ္သက္ေသာေဆာင္းပါးမ်ားျဖစ္ ပါသည္။ ဤေဆာင္းပါးမ်ားပါ တခ်ိုဳ.ေသာစာေၾကာင္းမ်ားသည္ အိႏိ္ၵယျပည္သူမ်ားႏွင့္ကမၻာက မသိေသးဘဲ၊ ေနတာခ်ီဆူဘတ္ဆန္ဒရာဘို.စ္ေပ်ာက္ဆုံးမႈေဖာ္ထုတ္ေရးအတြက္ တနည္းတလမ္း အေထာက္အကူျပဳႏိုင္သည္ဟ ုစာေရးသူ ယူဆပါသည္။

Mission Netaji (မစ္ရွင္ေနတာခ်ီ) ႏွင့္တကြ၊ မဏိပူရ၊ ေမြ.ရန္း၊ နာဂ စေသာ အိႏ္ၵိယႏိုင္ငံအေရွ႔ေျမာက္ျပည္နယ္မ်ားမွ မိတ္ေဆြမ်ား၏တိုက္တြန္းခ်က္အရ၎၊ ျမန္မာ့ဒီမို ကေရစီေရးလႈပ္ရွားေနသူမ်ား၏ တိုက္တြန္းခ်က္အရ၎၊ ယခုေဆာင္းပါးကိုစာေရးသူ ေရးသား ပါသည္။ မစ္ရွင္ေနတာခ်ီ မွအဂၤလိပ္လိုေရးသားေပးရန္ေတာင္းဆိုသျဖင့္၊ အဂၤလိပ္လို ဘာသာ ျပန္ရလြယ္ကူေစရန္ႏွင့္ အခ်က္အလက္မွန္ကန္ေစရန္သာ အဓိကထား ေရးသားပါသည္။

++++++++++++

စာေရးသူ၏အေဖ လန္ေထာင္ဦးစပ္စု၏ ေနတာခ်ီဆိုင္ရာေဆာင္းပါးေခါင္းစဥ္ မ်ားမွာ ေအာက္ပါ အတိုင္းျဖစ္သည္။

အခန္းစဥ္ (၉) ေဒါက္တာဘဟန္အိမ္ဗုံးက်စဥ္က။

အခန္းစဥ္(၁၄) ေဒါက္တာဘေမာ္၏ေျပာျပခ်က္။

အခန္းစဥ္ (၁၅) အိႏိ္ၵယသံရုံးသို႔ပို႔သည့္စာတေစာင္။

အခန္းစဥ္(၁၆) ႀကံဳခဲ့ရသည္။

အခန္းစဥ္(၁၇) တိုက်ိဳတြင္အတူတူမ်က္ရည္က်ခဲ့သည္။

အခန္းစဥ္(၁၈) ၁၂-ႏွစ္တိုင္မေမ့ႏိုင္။

အခန္းစဥ္(၁၉) ေကြကြင္းကြဲကြာ။

၎ေဆာင္းပါးမ်ားအနက္ အခန္းစဥ္(၉)ႏွင့္(၁၅)ပါ အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ ေအာက္ပါ အခန္းစဥ္(၁၅)ပါ အိႏ္ၵိယ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ ပန္ဒစ္ဂ်၀ါဟာလာေနရူးအား ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ဦးႏု၊ တ႐ုပ္အမ်ိဳးသား ဦးစပ္စုႏွင့္ ျမန္မာအႏုပညာရွင္ ခင္ေမညြန္႔တို႔၏ ရန္ကုန္မဂၤလာဒံု ေလဆိပ္တြင္ ၾကိဳဆိုႏႈတ္ဆက္ပံု ဓါတ္ပံုႏွင့္ ၁၆-၁၀-၁၉၅၇ ေန႔အဂၤလိပ္လိုထုတ္ေ၀သည့္ ေနးရွင္းသတင္းစာ မွ သတင္းစာျဖတ္ပိုင္းစာသားတို႔မွ သိသာႏုိင္ေလာက္သျဖင့္ စာေရးသူအၾကီးခ်ဲ႔၍ ျပန္ကူးထား သည္မ်ားကိုေလ့လာႏုိင္ဖတ္ရႈၾကည့္ၾကေစလိုပါသည္။

       
           

“SAWBWA SATSU” WILL JOIN    

INDIAN MISSION TO JAPAN

------------------------------------

SAYS, “ SUBHAS BOSE WAS MY FRIEND,

I WISH TO PAY MY LAST RESPECTS”

From Our Staff Reporter

U Sat Su Of  746 Dalhousie Street, Friend of  Presidents and Prime Ministers,  who once donated Rs.100,000 to Bogyoke Aung  San’s , Army  Amenities Fund, and who recently made the headlines or “ Sawbwa Satsu ,” has decided he now wishes to be know as “India Satsu.”

This decision coincides with the coming of Pandit Jawaharlal Nehru, the Indian Prime Minister, to Burma. U Sat Su has only a hearing acquaintance with Mr. Nehru, but he claims to have been a personal friend and condutance of the late Subhas Chandra Boes.

U Sat Su ,who sometimes acted as  “Mr.Fixn” for Bogyoke  Aung San, whenever a ticklish problem had to be settled with the Japanese ,says that he once secured the release of several rich Indians  who had been arrested by the Japanese on suspicion of being British agents ,and  that Subhas Chandra Bose was grateful to him for the favor done to the Indian community.

Subhas Chandra Boes was first with U Sat Su on  February 14, 1945, when they both sped to Dr. Ba Han’s house at the 7th mile , after a bombing raid.

Now that the death of Mr. Bose has been established, “India Sat Su ” wishes to go to New Delhi and join the mission which is to journey to Japan, to receive Mr. Bose remains. In a letter addressed to the Indian Embassy yesterday, U Sat Su wrote.

I hear from the newspapers that Pandit Jawaharlal Nehru, Prime Minister of India, has promised aspecial mission to go from India to Japan to receive the remains of your great leader and patriot, the late Subhas Chandra Bose.

During the last war, I had the honour to be associated of the work of the late Bogyoke Aung San and Subhas Chandra Bose. I met several times with the leader when the Indian Independence movement was being discussed with Japan’s General Kawabe. My last meeting with him was in 1945, when we both hurried to Dr. Ba Han’s house after it were bombed. At that time, there was an explosion over the house and an unexploded 100-lb bomb outside Dr. Ba Han’s trench.

Mr. Bose showed much concern over the safety of our leaders and I talked with him for a while ashe examined the unexploded bomb. After wards, I heard he was killed in an air crash.

It is consequently, as an admirer and a friend of Mr. Bose that I now request your assistance to enable me to join the official mission when it starts out from New Delhi to bring home Subhas Chandra Bose’s  ashes. I shall journey to India at my own expense and although a citizen of Burma and proud to be one, I wish to don Indian clothes and in that guise pay my last respects to Subhas Chandra Bose, who tome is the Bogyoke Aung San of Burma.

Since your great leader Pandit Jawaharlal Nehru will be visiting Burma soon, perhaps I may hope for these sentiments of mine to be conveyed to him, with my kindest regards. When he was here for the Water festival in 1955, I had the pleasure of throwing two bowlful of water on him. He was then dressed like a Burman and so he should be sampling to the idea of my dressing like an Indian for a very special occasion.

16-10-57

ျမန္မာလိုအက်ဥ္းခ်ဳပ္မွာ “ ေစာ္ဘြားစပ္စု ဂ်ပန္သြားမည့္ အိႏ္ၵိယမစ္ရွင္ႏွင့္ပူးေပါင္းလို၊ ဆူဘတ္စ္ဘို႔စ္သည္ ကၽြႏု္ပ္၏မိတ္ေဆြ၊ ေနာက္ဆံုးဂါရ၀ ျပဳလို”ဟုေျပာၾကား၊ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ သတင္းေထာက္ေရးသည္။ ၇၄၆-ဒလဟိုဇီလမ္းတြင္ ေနထိုင္သူ၊ သမတၾကီးမ်ား၊ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ၾကီးမ်ား၏ မိတ္ေဆြ၊ တခါက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ တပ္မေတာ္ရန္ပံုေငြ အတြက္ ႐ူပီးေငြ ၁-သိန္း လႉဒါန္းခဲ့သူ စသည္ျဖင့္ စာလံုးမည္းေခါင္းစည္းတပ္ထားလ်က္ ေအာက္ပါ အိႏ္ၵိယသံ႐ံုးသို႔ ပို႔သည့္စာပင္ျဖစ္ပါသည္။ စာမွာ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေရးသားထားျပီး အေဖ ဦးစပ္စု၏ စာအုပ္တြင္ ထိုစာ၏အနက္အဓိပၸါယ္ကို ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုေရးသားထားသည္မွာေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္ပါသည္။.

အိႏ္ၵိယသံ႐ံုး (ရန္ကုန္ၿမိဳ႕)

ေန႔စြဲ။ ၁၄-ရက္။

ေအာက္တိုဘာ ၁၉၅၇။

သက္ဆိုင္ရာလူႀကီးမင္းမ်ားခင္ဗ်ား။

အိႏ္ၵိယ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ မစၥတာေန႐ူးသည္ ဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔(စ္) အ႐ိုးျပာရွိရာ ဂ်ပန္ျပည္ တိုက်ိဳၿမိဳ႕အနီး(အန္ကူတီ) ဂ်ပန္ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းသုိ႔သြားၿပီး ေရႊသားအစစ္ျဖင့္ျပဳလုပ္ထားေသာ ေရႊေက်ာင္းေဆာင္ကို ကိုယ္တိုင္ထည့္သြင္းေၾကာင္းသိရ၍ မ်ားစြာပင္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္မိပါသည္။ ၿပီးလွ်င္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မစၥတာေန႐ူးဦးစီးေသာ ေကာ္မတီတစ္ရပ္ ဖြဲ႕စည္း၍ ဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔(စ္) အ႐ိုးျပာေသတၱာကို အိႏ္ၵိယသို႔ယူေဆာင္လာမည့္ အေၾကာင္းကိုလည္း သတင္းစာအသီးသီး၌ ဖတ္႐ႈ ေတြ႕ျမင္ရပါသည္။

ဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔(စ္)ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ လြန္စြာမွခင္မင္ရင္းႏွီးေသာ မိတ္ေဆြမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔(စ္)ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔သံုးဦးသည္ လြန္စြာမွ ခင္မင္ရင္းႏွီးေသာ ရဲေဘာ္ရဲဘက္၊ ဂ်ပန္ေခတ္က အလုပ္အတူတြဲလုပ္ဘက္မ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။

ဂ်ပန္ေခတ္တြင္ ေဒါက္တာဘေမာ္၏ အစ္ကို(ေဒါက္တာဘဟန္)အိမ္ကို ဗံုးက်စဥ္၀ယ္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔(စ္)သည္ ေပါင္၁၀၀-ရွိသည့္ မေပါက္ကြဲေသာ မီးေလာင္ဗံုးကို တစ္ဖက္စီကိုင္၍ မခဲ့သူမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ ဤသို႔ ခင္မင္ရင္းႏွီးေသာ ကိုယ့္မိတ္ေဆြ ဆူဘတ္ခ်န္ဒရာ ဘို႔(စ္)၏ အ႐ိုးျပာကို ဂ်ပန္ျပည္မွ အိႏ္ၵိယျပည္သို႔ ယူေဆာင္မည့္ ေကာ္မတီတြင္ လိုက္ပါခြင့္ ျပဳပါမည့္ အေၾကာင္း ပန္ၾကားအပ္ပါသည္။

၁၉၅၅-ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ ၁၅-ရက္ ေန႔က ဗမာျပည္ တြင္ တ႐ုပ္ျပည္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ခ်ဴအင္လိုင္း၊ အိႏ္ၵိယ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ မစၥတာေန႐ူး၊ အာရပ္ျပည္ေထာင္စု သမၼတ ႏိုင္ငံမွ သမၼတ ကာနယ္ ရာဇတ္တို႔သည္ သႀကၤန္ ေရသဘင္ကို တိုင္းရင္းသားျမန္မာ၀တ္စံုျဖင့္ ပါ၀င္ဆင္ႏြဲခဲ့ၾကပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဂ်ပန္ျပည္မွ ဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔(စ္)၏ အ႐ိုးျပာေသတၱာကို အိႏ္ၵိယျပည္သို႔ ယူေဆာင္လာေသာ အခါ၌ ကၽြန္ေတာ္သည္ အိႏ္ၵိယအမ်ိဳးသား၀တ္စံုကို ၀တ္ၿပီး သြားပါမည့္အေၾကာင္း။

ခ်စ္ၾကည္ေလးစားစြာျဖင့္

ဦးစပ္စု

၎ေဆာင္းပါး၏နိဂံုးပိုင္းတြင္အေဖဦးစပ္စုမွေအာက္ပါအတုိင္းလည္းေရးသားထားပါသည္။

ေနတာခ်ီဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို.စ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဂ်ပန္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ယာနာကိမူဒါႏွင့္ အေဖ ဦးစပ္စုတို.သည္ “မတိုက္သင့္ေသာတရုတ္ျပည္မကိုစစ္သြားတိုက္၍ ဂ်ပန္စစ္သား သိန္း၃၀-သိန္း၄၀-ခန္.သည္ ႏြံထဲနစ္ၿပီးႏႈတ္လို.မရေတာ့ေၾကာင္း၊ ထိုသို.မဟုတ္ဘဲ ၎စစ္ အင္အားျဖင့္ အိႏိ္ၵယျပည္ဘက္ကိုဆက္လက္ တိုက္ခိုက္ သိမ္းပိုက္လိုက္မည္ပါက အခုေလာက္ဆိုရင္ အိႏိ္ၵယ သည္ ျဗိတိသွ်လက္ေအာက္မွ လြတ္လပ္ျပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ အာရွတိုက္ၾကီးတြင္အိႏိ္ၵယ၊ တရုတ္၊ ဗမာႏွင့္ နီပြန္ဂ်ပန္တို.ေပါင္းစပ္မိရင္၊ မ်က္ႏွာျဖဴဥေရာပတိုက္သားေတြကိုေၾကာက္ေနဖို. မလို ေၾကာင္း၊ အဂၤလိပ္ဆိုသည္မွာအမွန္ေတာ့ စကၠဴက်ားရုပ္ သာျဖစ္ေၾကာင္း၊” ေျပာဆို ေဆြးေႏြး ၾကပုံမ်ား ေရးသားထားပါသည္။

အေဖဦးစပ္စုသည္ ဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို.စ္ႏွင့္ေန႔စဥ္လိုလိုေတြ.ရေၾကာင္း၊ မစ္ၥတာဘို႔စ္သည္ ဦးစပ္စုပိုင္ရန္ကုန္ျမိဳ. ဒလဟိုဇီလမ္းႏွင့္ ေဂၚဒြင္လမ္းေဒါင့္ရွိ လန္ေထာင္ေဟာ္တယ္သို႔ INA အဖြဲ႔ သားမ်ားႏွင့္အတူ မၾကာခဏလာေရာက္ တည္းခို စားေသာက္ျပီး၊ ဂ်ပန္စစ္ဗိုလ္မ်ားႏွင့္၎၊ BIA, BDA ဗမာစစ္ဗိုလ္မ်ားႏွင့္၎၊ ဦးစပ္စုတို႔၏ တရုတ္အမ်ိဳးသားျဗန္ဟတ္ေဗြအသင္းသားမ်ားႏွင့္၎၊ မၾကာခဏေတြ.ဆံုေဆြးေႏြး အျမင္ျခင္းဖလွယ္ေလ့ရိွၾကေၾကာင္း္။ ဂ်ပန္မွေနာက္ထပ္ တပ္ကူမ်ား အျမန္ဆံုးပို.ေရး၊ ဟားခါး+ထန္တလန္၊ မီဇိုယန္မွတဆင့္ ကာလကတၱားသို. စစ္မ်က္ႏွာသစ္ ဖြင့္ေရး (၁၈၂၄ အဂၤလိပ္တို.ႏွင့္ ဘဂၤလားတနယ္လံုး တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ျခားေစခဲ့ေသာ ျမန္မာ စစ္သူၾကီီးစစ္သူၾကီီး မဟာဗႏၶဳလ ႏွင့္ ျမ၀တီမင္းၾကီးဦးစ တို.၏စစ္လမ္းေၾကာင္း ေရြးခ်ယ္ပုံ အတိုင္း ရခိုင္( RAMU)ရာမူ မွ ကာလကတၱား သို. စစ္မ်က္ႏွာသစ္ဖြင့္ေရး) မ်ား ေဆြးေႏြး ၾကေၾကာင္း။ ထိုေဆြးေႏြးပြဲမ်ား၌ ေရွ.ပိုင္းတြင္ British Supply မ်ားကိုျဖတ္ေတာက္သင့္ပံုမ်ား ပါ၀င္ျပီး ဗိုလ္ခ်ုဳပ္ၾကီးခ်ာလီ၀င္းဂိတ္တို. အိႏိ္ၵယျပည္သူတို.၏ကြ်မ္းက်င္မႈမ်ားကိုစစ္ေရး၌ စနစ္တက် အသံုး ခ်သြားေၾကာင္း ပါ၀င္သလို၊ ၎နမူနာကိုဂ်ပန္တို.အတုယူသင့္ေၾကာင္း။ လည္း ပါ၀င္ခဲ့ပါ သည္။

ဂ်ပန္တို.မိမိကိုယ္ကို အထင္ၾကီးလြန္းမသင့္ဘဲ၊ အိႏိ္ၵယစစ္မ်က္ႏွာ စစ္အင္အားကို အလံု အေလာက္အျပည့္အ၀သံုးသင့္ေၾကာင္း၊ အိႏိ္ၵယအမ်ိဳးသားတပ္မေတာ္ တပ္မေတာ္ INA ကို အျပည့္အ၀ ဦးေဆာင္ခြင့္ေပးသင့္ေၾကာင္း၊ အိႏိ္ၵယက အိႏိ္ၵယကို တိုက္ခိုက္ဖို.မလိုလားေၾကာင္း မ်ားလည္းပါ၀င္ပါသည္။

ေနာက္ပိုင္းတြင္ဂ်ပန္ဖက္ဆစ္တို႔၏ ျမန္မာျပည္သူမ်ား၊ အိႏိ္ၵယျပည္သူမ်ား ႏွင့္ INA အဖြဲ.သားမ်ားအေပၚ ရက္ရက္စက္စက္ ႏိွပ္စက္ေစာ္ကားမႈမ်ားကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ ေတြ.ျမင္လာ ရ၍ မၾကာခဏဂ်ပန္တို.ႏွင့္ကေတာက္ကဆျဖစ္ျပီး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္သန္းထြန္း(BCP)။  သခင္စိုး(BCP) တို.ကဲ့သို. ဂ်ပန္ဖက္ဆစ္ကိုအခ်ိန္သင့္ပါက ေတာ္လွန္ရန္ ေနတာခ်ီသည္ ၾကံစည္ စိတ္ကူးျပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း လက္ေတြ.အေကာင္အထည္ေဖာ္ခြင့္မရခဲ့၊ ဟုစာေရးသူ ယူဆပါသည္။

အခန္းစဥ္(၁၇) တိုက်ဳိတြင္အတူတူမ်က္ရည္က်ခဲ့သည္ ေဆာင္းပါးအတြက္လည္း ထိုေဆာင္းပါးတြင္ ေဖၚျပထားသည့္ ေအာက္ပါ ေနတာခ်ီဓါတ္ပံုႏွင့္ ဟင္ဒီ၊ ျမန္မာ၊ တရုတ္၊ အဂၤလိပ္ ဘာသာထုတ္ သတင္းစာျဖတ္ပုိင္းဓါတ္ပံုမ်ားကို ေလ့လာၾကည့္ေစလိုပါသည္။

       

(From The Nation Newspaper 1957, December 27.)

SAWBWA SAT SU KEEPS HIS WORD: “Sawbwa” Sat Su, businessman, bon vivant and friend of Netaji Subhas Chandra Bose was as good as his word when he said he would join the official Indian Mission going to Tokyo to receive the ashes of the late Mr. Bose. When the Mission was delayed, U Sat Su went to Japan on his own, and received VIP treatment in Tokyo. Here he is seen with the head priest of the Shrine (40miles from the city) where the ashes of the late Subhas Chandra Bose are enshrined. With them (on extreme left) is Mr.D.Hejmadi, First Secretary (Commercial), Indian Embassy in Tokyo.

(၁၉၅၇-ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၂၇-ရက္ေန႔ထုတ္အဂၤလိပ္ေနးရွင္း သတင္းစာမွ) -

ေစာ္ဘြားစပ္စု စကားတည္  ။ ေနတာခ်ီဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို.စ္၏ မိတ္ေဆြ၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ႏွင့္ (ျမန္မာျပည္၌)ေကာင္းစြာလုပ္ကိုင္စားေသာက္သူ “ေစာ္ဘြားစပ္စု” သည္ မစ္ၥတာဘို႔စ္၏ ၾကြင္းက်န္ရစ္ေသာ အ႐ိုးျပာကို လက္ခံရန္၊ တိုက်ိဳသို႔သြားမည့္ တရား၀င္အိႏ္ၵိယမစ္ရွင္ႏွင့္ ပူးေပါင္းရန္ေျပာၾကားခဲ့သည့္အတိုင္း သူ႔စကားသူတည္ခဲ့ပါျပီ။ ၎မစ္ရွင္ ေႏွာင့္ေႏွးေနသျဖင့္ ဦးစပ္စုသည္ မိမိအစီအစဥ္ျဖင့္ ဂ်ပန္သို႔သြားေရာက္ခဲ့ရာ တိုက်ိဳမွ အေရးၾကီးပုဂ္ၢိဳလ္အျဖစ္ လက္ခံခဲ့ပါသည္။ ဤပံု၌ ျမိဳ႕ေတာ္၏ မိုင္ ၄၀-ကြာ၊ ကြယ္လြန္သူ ဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို.စ္၏ အ႐ိုးျပာမ်ားကို ထိန္းသိမ္းကိုးကြယ္ထားသည့္ ဂ်ပန္ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းေတာ္၏ နာယက ဘုန္းေတာ္ၾကီးႏွင့္အတူေတြ႔ႏိုင္ပါသည္။ သူတို႔ႏွင့္အတူ (လက္၀ဲဖက္အစြန္ဆံုး)မွာ တိုက်ိဳျမိဳ႔ အိႏ္ၵိယသံ႐ံုး ကုန္သြယ္ေရးဆိုင္ရာ ပထမအတြင္း၀န္ မစ္ၥတာ ဒီ ဟစ္ဇ္မာဒီ ျဖစ္ပါသည္။

++++++++

အခန္းစဥ္(၁၆)ေဆာင္းပါး၌အဓိကအားျဖင့္ အေဖဦးစပ္စုသည္ ထိုစဥ္ကျမန္မာႏုိင္ငံရန္ကုန္ ျမိဳ.ရွိအိႏိ္ၵယသံ႐ံုးပထမအတြင္း၀န္(D.Muruge San)မွ ဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို.စ္ အရုိးျပာ သြားေရာက္ ယူေဆာင္ပါကသူ.အားအေၾကာင္းၾကားမည့္ အေၾကာင္းေရးထားပါသည္။ နာတာခ်ီသည္ အဂၤလိပ္၊ အေမရိကန္ၾသဇာလႊမ္းရာေဒသမ်ားတြင္ ေသခ်ာေပါက္အဖမ္းခံရမည္ျဖစ္၍ ဂ်ပန္ျပည္သို. ထြက္ေျပးသည္မွာသဘာ၀က်ေၾကာင္း၊ ရန္သူ.ထံဒူးေထာက္အည့ံခံ အဖမ္းခံမည့္လူစားမ်ိဳး မဟုတ္၍အိႏိ္ၵယျပည္ႏွင့္အာရွတိုက္အတြက္ဂုဏ္ယူစရာေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ေရးသားထားပါသည္။ ထို.အျပင္ ထိုစဥ္က ေဟာင္ေကာင္လူ၀င္မႈၾကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ အခြန္ေတာ္ဌာနတြင္ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ေနသည့္ တ႐ုတ္စကားကို ေကာင္းမြန္က်င္လည္စြာေျပာတက္သည့္ ပန္ခ်ာဘီ အမ်ိဳးသားအရာရွိ၏ဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို.စ္ႏွင့္မစ္ၥတာေနရူးတို.ကိ မိဘသဖြယ္သေဘာထားေၾကာင္း ေရးသားထားသည္မ်ားကိုလည္းဖတ္ရပါသည္။

အခန္းစဥ္(၁၈)ေဆာင္းပါးတြင္ Renkoji Temple နာတာခ်ီအတြက္အေဖဦးစပ္စုမွ ဂ်ပန္ယမ္း(၁၀၀၀၀) လွဴဒါန္းခဲ့ေၾကာင္း၊ အေလးျပဳခဲ့ေၾကာင္း၊ ဂ်ပန္တြင္ရွိေနစဥ္“ေအာင္(Ong)” မ်ိဳးႏြယ္စုတရုတ္အမ်ိဳးသားမ်ား မ်ား၊ ဂ်ပန္ေခတ္တြင္ျမန္မာျပည္သို.လာေရာက္ အုပ္ခ်ုဳပ္အမႈထမ္း ဘူးသည့္ ဂ်ပန္စစ္မႈထမ္းေဟာင္းမ်ား၊ ဂ်ပန္အမ်ဳိးသားမိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ ေတြ.ဆုံေဆြးေႏြးခြင့္ရခဲ့ ေၾကာင္း၊ မ်ားေရးသားထားပါသည္။ ထို.အျပင္ ၁၉၄၅ ၾသဂုတ္လ ၇ ရက္ေန. အထိ ဂ်ပန္ အစိုးရႏွင့္ျပည္သူလူထုသည္ မန္ခ်ဴးရီးယားျပည္ ျပည္သို.ေရႊ.ေျပာင္းျပီး ထိုကမွတဆင့္ ေရရွည္ စစ္ပြဲၾကီးဆင္ႏြဲႏုိင္ရန္အတြက္ရည္႐ြယ္ခ်က္႐ွိေၾကာင္း၊ ေရးထားပါသည္။ မန္ခ်ဴးရီးယား ျပည္နယ္ ထဲမွာ ဂ်ပန္စစ္သားေပါင္း (၃)သိန္း႐ိွေၾကာင္း၊ တရုတ္ျပည္ထဲမွာ ဂ်ပန္စစ္သားေပါင္း သိန္း၃၀-၄၀ခန္႕ရိွေၾကာင္း၊ ၎စစ္သားသံုးပံုတစ္ပံုျဖင့္ကာကြယ္လိုက္ပါက ၾသဂုတ္၉ရက္ေန႔ မန္ခ်ဴးရီးယား သို႔၀င္လာေသာရုရွားတပ္မေတာ္ ထြက္ေျပးသြားမွာျဖစ္ေၾကာင္းလည္း အဓိကပါရိွ ပါသည္။

အခန္းစဥ္(၁၉) ေဆာင္းပါးတြင္မူ စာေရးသူ၏အေဖ ဦးစပ္စု၏ လြန္စြာ ခ်စ္ခင္ေလးစား ေသာ မိတ္ေဆြၾကီး ဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို.စ္ပ်က္စီးဆံုး႐ံႈးရျခင္း၏ တရားခံအစစ္မွာ”“စစ္” ပင္ျဖစ္ ေၾကာင္း၊ ဦးစပ္စုကိုယ္တိုင္ အိႏ္ၵိယသို႔ သြားေရာက္ရန္ျပည္၀င္ျပည္ထြက္ လက္မွတ္ျပဳလုပ္ထားျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အိႏ္ၵိယျပည္သို႔ ေရာက္ေလေသာအခါ၊ မိတ္ေဆြၾကီး ဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို.စ္၏ ေမြးရပ္ေျမျဖစ္ေသာ ကာလကတၱားျမိဳ႔ (Sughas Road) သို႔သြားေရာက္မည္၊ ျပီးလွ်င္ မိတ္ေဆြၾကီး ၏ ေဆြမ်ိဳးမ်ားႏွင့္လည္း ေတြ႔ဆံုေပဦးမည္ဟု ၾကံရြယ္ထားေၾကာင္း၊ ေရးသားထားပါသည္။

ဦးစပ္စုမွတ္မိသမွ် ျမန္မာျပည္တြင္ ျမန္မာ တ႐ုပ္ အိႏ္ၵိယ ဤသံုးဦး ညီညြတ္ခဲ့ေသာ သမယမွာ ဂ်ပန္ေခတ္တြင္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထိုစဥ္က ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ရန္ပံုေငြ ထည့္၀င္ျခင္းကိုပင္ ေလလံဆြဲ သကဲ့သို႔ သူ႔ထက္ငါမ်ားေလေအာင္ အျပိဳင္ၾကဲခဲ့ၾကပါေၾကာင္း၊ ဤေစတနာ ဤစိတ္ ဓါတ္ အစဥ္အျမဲရွိေနပါက ဤလူမ်ိဳးသံုးဦးသည္ အျမဲညီညြတ္ျပီး ထာ၀စဥ္ ခ်စ္ၾကည္၍ ေနၾက မည္မွာ မလြဲပါေၾကာင္းေရးသားခဲ့ပါသည္။

၎ေဆာင္းပါး နိဂံုးခ်ဳပ္အေနျဖင့္၊ ဤမေကာင္းေသာစစ္ၾကီးေၾကာင့္ ကမၻာၾကီး၀ယ္ မီးဟုန္းဟုန္း ေတာက္စဥ္မွာ ဦးစပ္စုကဲ့သို႔ မိတ္ေဆြေကာင္းမ်ားျဖင့္  “ေကြကြင္းကြဲကြာ” ေသာ သူေပါင္း ဒုနဲ႔ေဒး ရွိမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ စစ္ျဖစ္ေသာအခါသမယက်ေလမွ ျငိမ္းခ်မ္းျခင္း၏အရသာကို ေကာင္းေကာင္းၾကီးသိရေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႕ေနထိုင္ရာ ကမၻာေျမျပင္၀ယ္ မေကာင္း ေသာစစ္ၾကီးမ်ားပေပ်ာက္ျပီး ေကာင္းေသာျငိမ္းခ်မ္းေရး ေရာက္ပါေစဟု အစဥ္အျမဲဆႏၵျပဳလ်က္ ရွိပါေၾကာင္း ေရးထားပါသည္။

အခန္းစဥ္(၁၄) “ ေဒါက္တာဘေမာ္၏ေျပာျပခ်က္” ေဆာင္းပါးတြင္ ၁၉၄၆ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၅ရက္ေန႔တြင္ ဂ်ပန္ျပည္မွ ရန္ကုန္ျမိဳ႔သို႔ ဂ်ပန္ေခတ္ျမန္မာျပည္၏အဓိပတိေဟာင္း ေဒါက္တာ ဘေမာ္ အဂၤလိပ္ စစ္ေလယာဥ္ပ်ံတစင္းျဖင့္ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာေၾကာင္း၊ ၎၏ေနအိမ္၌ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ သတင္းေထာက္မ်ားေရွ႔တြင္ သူ၏အေတြ႔အၾကံဳမ်ားရွင္းျပေၾကာင္းပါရွိပါသည္။

ေဒါက္တာဘေမာ္သည္ ၁၉၄၅ၾသဂုတ္္လတြင္  ေမာ္လျမိဳင္မွ  မုဒံုဘက္သို႔ ဂ်ပန္ႏွင့္အတူ ထြက္ေျပးေၾကာင္း၊ ၾသဂုတ္လ(၁၇)ရက္ မုဒံုမွဘန္ေကာက္၊ ေနာက္တရက္ ေဆးဂံု (Saigon)၊ ထို႔ေနာက္ ေဖၚမိုဆာ မိုဆာ(Taiwan) သို႔ ေလယာဥ္ပ်ံႏွင့္ေျပးခဲ့ေၾကာင္း ေရးထားပါသည္။ ေဖၚမို ဆာကၽြန္းမွတဆင့္ ဂ်ပန္ျပည္သို႔ ေလယာဥ္ပ်ံျဖင့္ေျပးခဲ့ေၾကာင္း၊ လမ္းတြင္မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ အေမရိကန္ေလယာဥ္ပ်ံတစင္းႏွင့္တိုးေၾကာင္း၊ သူတို႔စီးလာသည့္ေလယာဥ္ပ်ံကို စက္ေသနတ္ျဖင့့္ လိုက္လံပစ္ေၾကာင္း၊ ေလယာဥ္ပ်ံေမာင္းသည့္ဂ်ပန္သည္ ဥာဏ္ေကာင္းသူျဖစ္၍ မလြတ္သာ မေရွာင္သာတဲ့အဆံုးတြင္ ေလယာဥ္ပ်ံကို က်ည္ဆံထိမွန္သြားသည့္အေနျဖင့္ တခါတည္း ပင္လယ္ထဲသို႔ ထိုးျပီးဆင္းသြားေၾကာင္း၊ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသြားမွ တခါျပန္ျပီး အထက္သို႔ ထိုးတက္ပါေၾကာင္း၊ ဒါေပမဲ့ ခရီးက အေတာ္ေလးေ၀းသြားျပီျဖစ္၍ အေမရိကန္ေလယာဥ္ပ်ံက ေနာက္မွလိုက္ျပီး စက္ေသနတ္ႏွင့္ မပစ္ႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္းဖတ္ရပါသည္။

ထို႔ေနာက္ ၾသဂုတ္ ၂၄ေန႔ မွာ ေဒါက္တာဘေမာ္ ဂ်ပန္ျပည္ေရာက္ေၾကာင္း၊ ဒီအခ်ိန္မွာ ဂ်ပန္အစိုးရ ကလဲ စစ္႐ံႈးလို႔ လက္နက္ခ်ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ အေမရိကန္စစ္တပ္က ရွိရွိသမွ် ဂ်ပန္ေလယာဥ္မ်ား အဆင္းအတက္မျပဳရဟု အမိန္႔ထုတ္ထားသည့္ အခ်ိန္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ျမိဳ႔ႏွင့္အေတာ္ခရီးလွမ္းသည့္ ေတာစပ္တေနရာမွာ သူစီးလာသည့္ ဂ်ပန္ေလယာဥ္ပ်ံ လွ်ိဳ႔၀ွက္ျပီးဆင္းရေၾကာင္း၊ အဲ့ဒီေနာက္ပိုင္းမွာ ဂ်ပန္ေတာရြာကေလးတရြာမွာသြားျပီး ပုန္းေန ေၾကာင္း၊ ဂ်ပန္ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမွာ သြားေရာက္ျပီး ခိုလႈံေနရေၾကာင္း၊ ဂ်ပန္ဘုန္းေတာ္ၾကီး က သူ႔ကို အစစအရာရာ ျပဳစုေစါင့္ေရွာက္လို႔ ဂ်ပန္ဘုန္းေတာ္ၾကီး၏ေက်းဇူးတရားကို ဘယ္ေတာ့မွ သူမေမ့ႏိုင္ပါေၾကာင္း၊ ဖတ္ရပါသည္။

ေန႔ရွိသမွ် အခ်ိန္တိုင္းလိုလို ေဒါက္တာဘေမာ္ ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနကို အျမဲတမ္းနားစြင့္ေနပါေၾကာင္း၊ ၁၉၄၆ ဇန္န၀ါရီလတြင္ ျမန္မာျပည္၌ အဂၤလိပ္ဘုရင္ခံ၏ အစိုးရဖြဲ႔ ေၾကာင္းၾကားမိျပီး ျမန္မာျပည္အလြန္ျပန္ခ်င္သျဖင့္ အေမရိကန္စစ္တပ္သို႔ သြားေရာက္အဖမ္းခံ ေၾကာင္း၊ သူ႕ကိုအေမရိကန္စစ္တပ္က တိုက်ိဳေထာင္ၾကီး မွာခ်ဳပ္ထားေၾကာင္း၊ ေထာင္ပိုင္က ပုဂံေဆးခိုင္း အမႈိက္လွည္းခိုင္းသည္ကိုျငင္းဆန္သျဖင့္ ၉ေပ-၆ေပ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲ လြတ္သည္အထိ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားေၾကာင္း၊ အေမရိကန္စစ္ဗိုလ္မ်ား မၾကာခဏလာ၍ ျခိမ္းေျခာက္ ေၾကာင္း၊ စစ္တရားခံမ်ားကိုၾကိဳးေပးသည့္ ဓါတ္ပံုမ်ား၊ ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ထားသည့္ဓါတ္ပံုမ်ား သူ႕အားမၾကာခဏလာျပ၍ ငါလည္းဒီလိုေသရမွာပါလားဟု သူေတြးထင္မိခဲ့ေၾကာင္း မ်က္ရည္စီးက် ငိုသံမ်ားျဖင့္ ေဒါက္တာဘေမာ္ ရွင္းျပသည္ဟုလည္း ဖတ္ရပါသည္။

ထို႔ေနာက္ အေမရိကန္စစ္တပ္က ေဒါက္တာဘေမာ္ကို ၁၉၄၆ ဇူလိုင္၃၁ရက္ က္ေန႔တြင္ အဂၤလိပ္ဆက္သြယ္ေရးဌာနလက္သို႔အပ္လိုက္ေၾကာင္း၊ အေမရိကန္စစ္တပ္ကလည္း သူ႔ကို အဂၤလိပ္ကဖမ္းခိုင္း၍သာ ဖမ္းထားတာျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူ၏ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းမ်ားကိုလည္း ျပန္လည္ ေပးအပ္ေၾကာင္း၊ ေက်ျငာပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယခုအဂၤလိပ္စစ္ေလယာဥ္ျဖင့္ ျမန္မာျပည္ ျပန္ေရာက္လာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ သတင္းေထာက္မ်ားကလည္း မသိမရွင္းသည့္အခ်က္ႏွင့္ သူတို႔သိလိုေသာအခ်က္မ်ားကို ေမးျမန္းပါေၾကာင္းဆက္ေရးထားပါသည္။

ထို႔ေနာက္ အေဖဦးစပ္စုကိုယ္တိုင္ “ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႔မိတ္ေဆြၾကီးဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔စ္ ေကာ ဘယ္လိုေနပါသလဲ” ဟုေဒါက္တာဘေမာ္အားေမးျမန္းရာ-။ ေဒါက္တာဘေမာ္မွ ဆူဘတ္ခ်န္ဒရာ ဘို႔စ္ တ႐ုပ္ျပည္ေဖၚမိုဆာ မွ ဂ်ပန္ျပည္သို႔ ေလယာဥ္ပ်ံႏွင့္ အသြား၊ လမ္းမွာေလယာဥ္ပ်ံ မီးေလာင္ျပီးပ်က္က်ေၾကာင္း၊ ေလယာဥ္ပ်ံတခုလံုး ရစရာမရွိေအာင္ပ်က္စီးသြားေၾကာင္း၊ ဆူဘတ္ ခ်န္ဒရာဘို႔စ္ႏွင့္အတူပါသြားသည့္ ျမန္မာျပည္က ဒုတိယတန္းစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတာ့ ဒီေနရာမွာဘဲ ပြဲခ်င္းျပီး ေသဆံုးသြား ေၾကာင္း၊ ဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔စ္ ကေတာ့ မီးေလာင္တဲ့ဒဏ္ရာနဲ႔ တိုင္ဟိုကူ ေဆး႐ုံ မွာ တက္ေရာက္ကုသေနတာ ၂ရက္အၾကာမွာဘဲ ကြယ္လြန္အနိစ္ၥေရာက္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္အေသအခ်ာသိရေၾကာင္း” ျပန္ေျဖသည္ဟုပါရွိပါသည္။ ဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔စ္ ကြယ္လြန္ ျပီျဖစ္ေၾကာင္း ေဒါက္တာဘေမာ္၏ေျပာျပခ်က္ကို အေဖဦးစပ္စုမွ သူ၏မိတ္ေဆြၾကီးတဦးျဖစ္သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္းဆန္း အားလည္းသြားေရာက္ေျပာျပရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္းဆန္းသည္လည္း သူ၏ မိတ္ေဆြအတြက္ လြန္စြာ၀မ္းနည္းတသျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း ေရးသားထားပါသည္။

အထက္ပါ အေဖဦးစပ္စု၏ စာအုပ္ပါအခ်က္မ်ားအရ၎၊ စာေရးသူ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္း ကြင္းဆင္းေလ့လာ ရွာေဖြဆည္းပူးမိသမွ် အခ်က္မ်ားအရ၎၊ “ဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔စ္ ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္းဆန္းတို႔၏ ဆင္တူေသာ လွ်ိဳ႕၀ွက္သည္းဖို ဇာတ္လမ္းမ်ား” စာအုပ္ေရးသားရန္ ႏႈိင္းယွဥ္ေလ့လာေတြ႕ရွိခ်က္မ်ားအရ၎၊ ေနတာခ်ီဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔စ္ ေပ်ာက္ဆံုးမႈ အိႏ္ၵိယ ျပည္သူမ်ား လက္ခံေက်နပ္ႏိုင္မည့္ အေျဖတရပ္ရရွိေရး ေအာက္ပါအခ်က္မ်ားကို ႐ိုးသားစြာ အၾကံျပဳ ေမးျမန္း တင္ျပအပ္ပါသည္။

၁။ မစၥတာေန႐ူးဦးေဆာင္သည့္ မစ္ရွင္ မွ ေနတာခ်ီဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔စ္၏ အ႐ိုးျပာကို ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွ အိႏ္ၵိယႏိုင္ငံသို႔ တနည္းနည္းျဖင့္ျပန္ယူျပီး မျပီး၊ မယူရေသးပါက ျပန္ယူသင့္ေၾကာင္းႏွင့္၊ ယူျပီးပါက အိႏ္ၵိယအစိုးရထံတြင္ရွိေသာ အ႐ိုးျပာ (ashes) မ်ားႏွင့္ ရန္ကိုက်ဴ ဘုရားေက်ာင္း(Renkoji Temple) ရွိ အ႐ိုးျပာ (ashes) မ်ားတူ မတူ၊ ၎တို႕ကို  စစ္ျပီး မျပီး၊ မစစ္ရေသးပါက အျမန္ဆံုး စစ္ေဆး၍ အေျဖကို ထုတ္ျပန္ေပးမည္ဆိုပါက ေနတာခ်ီဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔စ္ ေပ်ာက္ဆံုးမႈ အမွန္တရားအေျဖကို ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကေသာ အိႏ္ၵိယျပည္သူတရပ္လံုးႏွင့္ ကမၻာအရပ္ရပ္မွ ေနတာခ်ီဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔စ္ ကိုေလးစားသူမ်ား၏ ေနတာခ်ီဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔စ္ေပ်ာက္ဆံုးမႈ ရွာေဖြၾကိဳးပမ္းေနသူမ်ားအတြက္ တနည္းတလမ္း အေထာက္အကူျဖစ္ေစႏိုင္ပါသည္။

၂။ ေနတာခ်ီဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔စ္ သည္ တိုင္၀မ္ကၽြန္း တိုင္ဟိုကူေလဆိပ္မွ မန္ခ်ဴးရီးယား သို႔မဟုတ္ ဂ်ပန္ျပည္သို႔အသြား၊ ေလဆိပ္တြင္ မဟုတ္ဘဲ လမ္းတြင္ ေလယာဥ္ပ်က္က်ျခင္း လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ၁၉၄၅ ၾသဂုတ္လ၂၂ရက္ေန႔ ေဒါက္တာဘေမာ္ႏွင့္ ဂ်ပန္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တာနာကာ တို႔၏ ေလယာဥ္ကို အေမရိကန္ေလယာဥ္မွ လိုက္လံပစ္ခ်သည့္အတိုင္း ေနတာခ်ီဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔စ္ ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးရွိဒါး တို႔၏ ေလယာဥ္သည္ ာဥ္သည္လည္း အေမရိကန္စစ္ေလယာဥ္ သို႔မဟုတ္ ျဗိတိသွ်စစ္ေလယာဥ္ ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး ကယ္လရီ ခ်င္းေနာ့ထ္ တို႔၏ ဖလိုင္းယင္းတိုက္ဂါး စစ္ေလယာဥ္ တို႔၏ ၾကိဳတင္ သတင္းရရွိခ်က္အရ ပစ္ခ်ခံရျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ၎အတြက္ ယခုအခ်ိန္ကဲ့သို႔ အိႏ္ၵိယ အေမရိကန္ ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးမႈ ပိုမိုတိုးတက္ေနခ်ိန္တြင္ အေမရိကန္၊ ျဗိတိန္တို႔အား အိႏ္ၵိယအစိုးရႏွင့္ျပည္သူမ်ားမွ အကူအညီေတာင္းခံ၍၎၊ ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္း မဟာမိတ္ေလယာဥ္မွဴးတာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဘူးသူမ်ားႏွင့္ပတ္သက္သူမ်ား၏ မွတ္မိသမွ် ျပန္လည္ေျပာျပေရးသားခ်က္ေဖၚထုတ္ခ်က္မ်ားကို အကူအညီမ်ားေတာင္းခံ၍၎၊ ေနတာခ်ီ ဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔စ္ေပ်ာက္ဆံုးမႈ ေျဖရွာၾကိဳးပမ္းသင့္ပါသည္။

၃။ ေဒါက္တာဘေမာ္၏ေျပာျပခ်က္တြင္ပါ၀င္ေသာ ေနတာခ်ီဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔စ္ႏွင့္ အတူပါ သြားသည့္ ျမန္မာျပည္မွ ဒုတိယတန္းစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး တိုင္ဟိုကူေလဆိပ္ ေလယာဥ္ပ်က္က်မႈတြင္ ပြဲခ်င္းျပီးေသဆံုးသည္ဟူသည့္အခ်က္ကို ျမန္မာျပည္တြင္း၌ စာေရးသူတို႔မိသားစုမွ နီးစပ္ရာ စံုစမ္း ၾကည္ရာ ၾကားသိဖတ္မိသူ မရွိခဲ့ပါ။ ျမန္မာျပည္အရပ္ရပ္တြင္ ယေန႔ထက္တိုင္ အသက္ရွင္ ေနၾကေသးေသာ INAအဖြဲ႔သားေဟာင္းမ်ားႏွင့္၎တို႔၏သားေျမးမ်ား၊ ရဲေဖၚသံုးက်ိပ္ ၀င္မ်ားျဖစ္ၾက သည့္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာ၊ ဗိုလ္မႉးၾကီးရဲထြဋ္ တို႔ကဲ့သို႔ ျမန္မာျပည္ ဂ်ပန္ေခတ္ကို အေသအခ်ာ ပါ၀င္သိမွီခဲ့သူမ်ားထံမွလည္း ဆက္လက္စံုစမ္းသင့္ပါသည္။ ထို႔အတူ ဖက္ဆစ္ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ကလာကတၱားျမိဳ႔၌ အေျခစိုက္ခဲ့ေသာ သခင္သိန္းေဖ (စာေရးဆရာ ဦးသိန္းေဖျမင့္) ကဲ့သို႔ေသာစာေရးဆရာၾကီးမ်ား၏ စာမ်ား၊ မွတ္တမ္းမ်ားတြင္လည္း စူးစမ္းသင့္ ပါသည္။ ၁၄-၉-၂၀၀၅ RFA ထုတ္လႊင့္ခ်က္တြင္ သတင္းစာဆရာၾကီးေၾကးမံုဦးေသာင္း မွ “၁၉၄၁ ခုနစ္ကတည္းက ေနတာခ်ီဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔စ္ႏွင့္မိမိ သိကၽြမ္းခဲ့ေၾကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ေျပာျပခ်က္၊ ေနတာခ်ီဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔စ္သည္ တခါေတြ႔ဘူးလွ်င္ တသက္မေမ့ႏိုင္ေသာ ပုဂ္ၢိဳလ္ျဖစ္ ေၾကာင္း၊ ေနတာခ်ီဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔စ္ က ဂ်ပန္ကိုလည္းမိမိတို႔တိုက္ရမွာဘဲ ဟုေျပာခဲ့ဘူးေၾကာင္း ေဒါက္တာဘေမာ္က သူ၏ The Brief History of Burma စာအုပ္တြင္ ေရးသားထားေၾကာင္း” ေျပာျပခ်က္မ်ားအရ၎၊ ေနတာခ်ီဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔စ္ အေၾကာင္း သိရွိ စိတ္၀င္စားၾကသည့္ေရွ႔မွီေနာက္မွီ ပုဂ္ၢိဳလ္ၾကီးမ်ားထံမွ အဖိုးတန္အခ်က္အလက္မ်ားရရွိႏိုင္သည္မွာ အေသအခ်ာပင္ျဖစ္ပါသည္။

၄။ ေနတာခ်ီဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔စ္ ေပ်ာက္ဆံုးမႈအတြက္ အျဖစ္ႏိုင္ဆံုးအခ်က္ဟု စာေရးသူ ယူဆသည္မွာ ေဒါက္တာဘေမာ္ႏွင့္ General Tanaka တို႔ကဲ့သို႔ပင္ နာတာခ်ီဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔စ္ ႏွင့္ General Shidei တို႔သည္ ဂ်ပန္ျပည္၏ျမိဳ႕ႏွင့္မနီး ေတာစပ္တေနရာတြင္ ေလယာဥ္ လွ်ိဳ႕၀ွက္ဆင္းသက္ျပီး၊ ဂ်ပန္ေတာရြာတရြာ၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတေက်ာင္းတြင္ ပုန္းေအာင္းေန သည့္အခ်က္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ General Shidei မွာ မန္ခ်ဴရီးယားသို႔ ဆက္လက္သြားေရာက္ျပီး စစ္ေျမျပင္၌သာက်ဆံုးျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေနတာခ်ီဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔စ္ မွာမူ ေဒါက္တာဘေမာ္ ကဲ့သို႔ အေမရိကန္စစ္တပ္တြင္ သြားေရာက္အဖမ္းမခံဘဲ ဂ်ပန္ေတာရြာတရြာ၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း တေက်ာင္းတြင္ ဆက္လက္ပုန္းေအာင္းေနရင္းမွ ၁၉၅၄ ႏွစ္လည္ခန္႔တြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္ဟု  2005     December 5ရက္ေန႔ထုတ္ Indian Today  စာေစာင္ပါ အိႏ္ၵိယ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ ပန္ဒစ္ဂ်၀ါ ဟာလာေနရူး၏ Private Secretary M.O.Mathai ၏စာအရ တြက္ဆရ ပါသည္။ ၎အခ်က္ကို လည္း ဂ်ပန္အစိုးရႏွင့္ျပည္သူမ်ားအား အိႏ္ၵိယအစိုးရႏွင့္ျပည္သူမ်ားက အကူအညီေတာင္းခံသင့္ ပါသည္။

၅။ အိႏ္ၵိယအစိုးရႏွင့္ျပည္သူမ်ားအေနျဖင့္ အစိုးရ အာဏာပိုင္အခ်င္းခ်င္း ဆက္သြယ္ အကူအညီ ေတာင္းခံယံုမွ်မကေနတာခ်ီဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔စ္ႏွင့္ တနည္းနည္းပတ္သက္ခဲ့ေသာ အေမရိကန္၊ ျဗိတိန္၊ ဂ်ပန္၊ တ႐ုပ္၊ ႐ုရွား၊ မြန္ဂိုးရီးယား၊ ေတာင္ႏွင့္ေျမာက္ကိုရီးယား၊ ထိုင္၀မ္၊ အာဖဂန္နစၥတန္၊ ျမန္မာ၊ ဗီယက္နမ္စေသာ အာဆီယမ္ႏိုင္ငံမ်ား ႏွင့္ ပါကစ္ၥတန္၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၊ သီရိလကၤာ စေသာႏိုင္ငံမ်ားမွ သာမန္ျပည္သူမ်ားႏွင့္လည္း ျပည္သူအခ်င္းခ်င္းဆက္သြယ္ အျမင္ခ်င္းဖလွယ္၊ သတင္းမွတ္တမ္းခ်င္းလဲလွယ္ အကူအညီေတာင္းခံသင့္ပါသည္။

၆။ နိဂံုးခ်ဳပ္အားျဖင့္ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္၏ မၾကာမွီ လပိုင္းအတြင္း M.K.Mukherjee Commission ၏အကူအညီအရ အိႏ္ၵိယအစိုးရ ႏွင့္ ပါတီအဖြဲ႕အစည္းအသီးသီးတို႔သည္ စည္းလံုးညီညြတ္စြာျဖင့္ အိႏ္ၵိယျပည္သူအမ်ား ေက်နပ္လက္ခံႏိုင္မည့္ ေနတာခ်ီဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔စ္ ေပ်ာက္ဆံုးမႈ အေျဖတရပ္ စုေပါင္းေဖၚထုတ္ျခင္းျဖင့္ စစ္၏သားေကာင္ျဖစ္ခဲ့ရေသာ၊ ႐ိုး႐ိုးသားသား ေစတနာမွန္မွန္ျဖင့္ အိႏ္ၵိယႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရး သက္စြန္႔ၾကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ေထာက္ပံ႔ေပးခဲ့သည့္ ေနတာခ်ီဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔စ္အား ေက်းဇူးတုံ႔ျပန္ႏိုင္ၾကပါေစေၾကာင္း ျမန္မာျပည္သူမ်ား၏ ကိုယ္စား၊ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရးႏွင့္ျငိမ္းခ်မ္းမႈ လိုလားလႈပ္ရွားေနသူမ်ား ေနသူမ်ား၏ကိုယ္စား၊ ျမန္မာျပည္တြင္ရွိေနေသးသည့္ INAအဖြဲ႔သား ေဆြမ်ိဳးမိတ္ေဆြမ်ား၏ကိုယ္စား၊ ေနတာခ်ီဆူဘတ္ ခ်န္ဒရာဘို႔စ္ ၏မိတ္ေဆြၾကီး ျငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဗယ္ဆုရွင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ဖခင္ ျမန္မာ လြတ္လပ္ေရးဗိသုကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ကိုယ္စား၊ ေနတာခ်ီဆူဘတ္ ခ်န္ဒရာဘို႔စ္၊ INA အဖြဲ႔သားမ်ားႏွင့္ အိႏ္ၵိယျပည္သူမ်ားအား ေလးစားခ်စ္ခင္ေသာ တ႐ုပ္အမ်ိဳးသား ျမန္မာႏိုင္ငံသား အေဖဦးဦးစပ္စု စပ္စု၏ကိုယ္စား၊ ဒီမိုကေရစီေရးႏွင့္ျငိမ္းခ်မ္းေရး အက်ိဳးငွာ ေနတာခ်ီဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔စ္ ေပ်ာက္ဆံုးမႈေဖၚထုတ္ေရး၊ ဤအၾကံေပးေဆာင္းပါးကို ေရးသား လိုက္ရပါသတည္း။      ။

                        ကမၻာ့ျပည္သူအားလံုး “စစ္ႏွင့္ျငိမ္းခ်မ္းေရး”ကို ခြဲျခားသိျမင္ႏိုင္ၾကပါေစ။

စုေပါင္းညီညြတ္မႈျဖင့္ အိႏ္ၵိယျပည္သူမ်ား ေနတာခ်ီဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔စ္ ေပ်ာက္ဆံုးမႈ အေကာင္းဆံုးအေျဖမ်ားရႏိုင္ၾကပါေစ။

အိႏ္ၵိယျပည္သူမ်ား ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါးက်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ။

လန္ေထာင္စပ္စုေလး